เคยแอบชอบใครรึเปล่า ?

เนื้อเรื่อง

เคยแอบชอบใครบ้างรึเปล่า

~ มุมหนึ่ง ~
    
ฉันแอบมองเธออยู่ทุกครั้ง แต่…ทำไมนะ เวลาที่เธอรู้ตัว เธอต้องหลบตา…
    
ความหมายในการมาโรงเรียนของฉันทุกวันนี้ เพราะต้องการจะมาเจอเธอ แต่…ทำไมนะ เธอถึงไม่เคยจะมาทักอรุณสวัสดิ์กับฉันก่อนเลยสักครั้ง
    
เธอสนิทสนมกับผู้หญิงทุกคนในห้อง แต่…ทำไมนะ ถึงไม่เคยจะมาพูดคุยสนิทสนมกับฉันเลย
    
ฉันจงใจพูดถึงวันเกิดของฉันกับเพื่อนให้เธอได้ยิน แต่…ทำไมนะ เมื่อถึงวันนั้นเธอไม่มาแม้แต่จะอวยพร
    
ฉันอยากจะคุยกับเธอ เลยไปคุยกับเพื่อนของเธออยู่บ่อยครั้ง แต่…ทำไมนะ เธอไม่เคยสนใจฉันเลย
    
ครั้งหนึ่งที่ฉันป่วย ฉันเฝ้ารอโทรศัพท์จากเธอ แต่…ทำไมนะ ถึงเป็นเพื่อนของเธอโทรมาแทน
    
ฉันขอให้เธอไปส่งที่ป้ายรถเมล์ในวันที่กลับบ้านตอนเย็น แต่…ทำไมนะ เธอต้องพูดว่า “เดี๋ยวแฟนเข้าใจผิด” นี่เธอมีแฟนแล้วเหรอ?
    
หลังจากวันนั้น ฉันก็เฝ้ามองหาคนที่น่าจะเป็นแฟนของเธอ แต่…ทำไมนะ เธอไม่คุยกับผู้หญิงคนไหนตั้งแต่วันนั้น
    
ฉันโทรไปหาเธอ เพื่อจะถามข้อข้องใจ แต่…ทำไมนะ เธอต้องบอกว่าอย่าโทรมาอีก มันจะทำให้เขาพูดในสิ่งที่ทำร้ายจิตใจของฉัน
    
ตั้งแต่วันนั้น ฉันจะไม่พูดกับเธออีก ฉันจะไม่มองหน้าเธออีก ขอให้เธอมีความสุขกับผู้หญิงคนนั้นนะ

~ อีกมุมหนึ่ง ~
    
ทุกครั้งที่ฉันรู้สึกว่าเธอแอบมองฉันอยู่ ฉันไม่กล้าแม้แต่จะให้เธอเห็นหน้า เพราะหน้าของฉันแดงไปจนถึงหูแล้ว…
    
ทุกครั้งที่ฉันจะต้องมองไปรอบๆ ในตอนเช้า เพื่อจะดูว่าเธอมาโรงเรียนรึเปล่า ? แต่ทำยังไงฉันก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปทักเธอก่อนสักครั้ง แม้ว่า ฉันจะคิดคำพูดทักทายเธอมากมายแค่ไหนก็ตาม “สวัสดี” “อรุณสวัสดิ์” …
    
ฉันพูดกับผู้หญิงทุกคนได้เป็นปกติธรรมดา แต่ไม่ว่าจะทำยังไงฉันก็พูดกับเธอเป็นปกติไม่ได้สักที
    
ฉันจำวันเกิดของเธอได้แม่นตั้งแต่วันที่ฉันแอบได้ยินมา เธอไม่รู้หรอกว่า ตุ๊กตาหมีในเช้าวันเกิดบนโต๊ะของเธอเป็นของฉันเอง ฉันไม่กล้าพอ
    
ฉันรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เธอไปคุยกับเพื่อนสนิทของฉัน นี่เธอชอบเขาเหรอ ? เพราะฉะนั้นฉันจะไม่ขัดขวาง
    
ฉันรู้ข่าวว่าเธอป่วย ฉันกระวนกระวายมาก ไม่รู้จะทำยังไงดี อยากโทรไปหาเธอแต่ก็กลัว เธอจะรู้สึกไม่ดี เพราะเธอคงรอโทรศัพท์จากเพื่อนของฉันอยู่…
    
เธอขอให้ฉันไปส่งที่ป้ายรถเมล์ เธอรู้มั้ย? ฉันดีใจขนาดไหน แต่ฉันก็ต้องไม่ทำให้เธอและเพื่อนของฉันจะเข้าใจผิดระหว่างเธอกับฉัน “เดี๋ยวแฟนเข้าใจผิด”
    
หลังจากนั้นฉันไม่คิดที่จะทำอะไรอีกแล้ว ความเศร้ามันท่วมท้นทั้งใจฉัน ไม่ว่าจะพูดกับใคร ผู้ชายหรือผู้หญิง…
    
เธอโทรมาหลายครั้ง ครั้งที่1 ครั้งที่ 2 ครั้งที่ 3 …………………… ในที่สุดฉันก็ต้องรับแต่ฉันกลัวที่ฉันจะบอกรักเธอไป ความรักของฉันมันจุกอกไปหมดแล้ว “อย่าโทรมาอีกนะ เพราะฉันกลัวฉันจะพูดทำร้ายจิตใจของเธอ” (มันจะทำให้รู้สึกแย่ถ้าฉันบอกรักเธอไป ทั้งๆ ที่เธอมีแฟนอยู่แล้ว)
    
ทำไมนะ ตั้งแต่วันนั้นเธอไม่พูดกับฉัน ไม่แม้แต่มองหน้าฉัน
    
ได้โปรดเถอะ ถึงจะไม่ได้เป็นแฟนกัน ได้โปรดทำกับฉันเหมือนเดิมไดัมั้ย?
..............    
..........
.....
ได้โปรด…